Ontmoeting met histories en hedendaags Ulaanbaatar

Vandaag niet al te laat uit de veren want ontdekken van de stad stond op het programma. Natuurlijk eerst nog even de 'verloren' koffers afgehaald bij Aeroflot in de stad. Gewoon bij de kant van de weg gaan staan en je hand ophouden, iedere autochauffeur speelt hier voor taxichauffeur. Beetje 'haggelen' over de prijs en je bent op weg. Meestal in een Rechts gestuurde Prius, meestal ook vol deuken en krassen, logisch omdat onder andere iedereen hier rechts rijdt en dan een links stuur, resulteert regelmatig in 'tenen krommende' situaties voor chauffeur en passagiers..... Enfin we waren met koffers voor 11-en weer terug op het 1e vakantie honk om meteen daarna weer 2 taxi's te gaan zoeken voor het hele gezelschap, paar minuutje later waren we op weg richting het Mongoolse Nationale Histories Museum! Natuurlijk ging ook dit niet zomaar, één van de taxi's kreeg oponthoud omdat de chauffeur een bekeuring kreeg wegens onverwacht van de meest rechterrijbaan opeens links voor te sorteren! Blokkeerde hierdoor al de andere banen, kromme-tenen momentje voor de passagiers!, en werd aan de andere kant van het kruispunt tegengehouden door een ijverige politieagent. We hebben de bekeuring uiteindelijk gedeeld met de chauffeur.
Nationaal histories museum gaf een uitgebreide indruk van deze regio van de wereld van 800.000 BC tot heden. (zie info andere bericht)
2 uur later stonden we weer in de hitte van vandaag, allerlei gedachtes dwarrelend door ons hoofd, van het slijpen van stenen pijlpunten via thee drinken in Ghengis Khans rijdende Yurt naar de laatste revolutie waardoor de socialistische stronghold werd omvergeworpen en Mongolië werd wat het tot op heden is: een meer-partijen-stelsel-democratie.
Natuurlijk moesten we daarna naar Shukhbaatar square, het stads centrumplein waar middenin het beeld van DE redder van het volk Mongolië, "Sukhbaatar" de persoon die het rode leger Mongolië binnen leidde en daarmee een socialistisch tijdperk inleidde.
Natuurlijk zit DE GROOTSTE man van de geschiedenis, de GROOTSTE VELDHEER ooit bestaan, die een land leidde van de Japanse zee tot aan Warschau, GHINGGIS KHAN, als centraalste punt onder het dak van het paleis uit te kijken over het volk op het plein.
Na de nodige foto-shoots met de grote man splitste iedereen op voor een aantal uurtjes. Peace Avenue, de grootste winkelstraat van UB was het focuspunt. Alie en Arie liepen nog even bij BLUE SKY AVIATION (voormalig werkproject van ons in 2000) binnen. Helaas geen bekenden maar die zijn wel nog in UB dus ontmoetingen volgen later.
Een simpel de-toertje langs het postkantoor om pre-paid Mongoolse SIM kaarten op te laden en wat geld te pinnen resulteerde in het verliezen van een bankpas - tijdelijk - omdat de geldautomaat besloot de bankkaart op te eten.......!!
Dat zijn van die momenten dat je tot de conclusie komt dat je kennis van de Mongoolse taal nog echt wat te kort schiet.
Met enige moeite werd er in de bank van de betaalautomaat iemand gevonden die de Engelse taal machtig was en gelukkig liep er net een jongedame het postkantoor binnen die ook goed Engels sprak. Jammer dan weer dat de land-telefoonlijn vanaf het bankgebouw midden in je gesprek afgesneden wordt wegens onderhoud maar een 45 minuten later kwam er gelukkig iemand die de magische sleutels had van de pas-etende pin-automaat en konden we weer verder langs de Peace Avenue.
Anderen hadden ondertussen bijzonder gegeten en genoten van de vele indrukken en om 15:30 ontmoette we elkaar weer in de schaduw van Sukhbaatar op zijn paard.
De truc om een taxi te vinden die beheersen wij al aardig en tevens wat het ongeveer kost om de twee kilometer onder een zon van 32 graden Celsius in een 'taxi' af te leggen, namelijk €0,70.
Ruben en Fleur fêteerden ons op heuse Tortilla's zo rond 19:45 en verzadigd van ontmoetingen, ervaringen, belevenissen en indrukken noemen we het weer een dag!!